بسم الله الرحمن الرحیم
نیمه ماه مبارک رمضان، سالروز ولادت امام حسن مجتبی علیه السلام، سبط اکبر پیامبرگرامی اسلام صلی الله علیه و آله و کریم اهل‌بیت علیهم السلام است.متأسفانه زندگی این امام همام برای شیعیان کمتر شناخته شده است و ابعاد شخصیت ایشان هنوز آنطور که باید، برای مردم تبیین نشده است. این روز می تواند بهانه ای باشد تا درس و نکته ای از زندگانی امام حسن مجتبی علیه السلام بیاموزیم و از این اقیانوس کرم و لطف و معرفت ، جان خود را سیراب کنیم.
یکی از حوادث مهم در تاریخ سیاسی زندگی امام حسن مجتبی علیه السلام ، صلحی بود که ایشان با معاویه انجام دادند. این حادثه که از جهاتی تلخ و از جهاتی شیرین بود، برای جامعه ی اسلامی دارای درس ها و نکات آموزنده ی فراوانی است. صلح امام حسن مجتبی علیه السلام در شرایطی روی داد که دشمن توانسته بود با قدرت ارعاب و تطمیع ، اطرافیان امام را بفریبد و قدرت جنگ را از ایشان سلب کند به گونه ای که نه تنها سپاه قابل توجهی برای امام باقی نمانده بود بلکه برخی از سپاهیان حضرت در صدد بودند که امام را به دشمن تحویل دهند و عده ای به جان امام سوء قصد کردند. در این شرایط چاره ای جز صلح در مقابل دشمن وجود نداشت. چنانکه امام راحل در تبیین این مساله می فرمایند: قصه امام حسن علیه السلام و قضیه صلح ، این هم صلح تحمیلی بود؛ برای اینکه امام حسن، دوستان خودش، یعنی آن اشخاص خائنی که دور او جمع شده بودند، او را مجبورکردند که نتوانست خلاف آن را بکند و صلح کرد.(2/6/1365) اما بعد دیگر این صلح تدبیری است که امام بعد از صلح به کار گرفتند. مقام معظم رهبری در تبیین آن می فرمایند: «بعد از صلح، امام حسن مجتبی علیه السلام به شکلی هوشمندانه و
زیرکانه کاری کرد که جریان اصیل اسلام در مجرای دیگری ، جریان پیدا بکند. و این موجب شد که اسلام ناب ، اسلام اصیل ، اسلام ظلم ستیز، اسلام سازش ناپذیر، دور از تحریف و مبرا از اینکه بازیچه دست هواها و هوس ها بشود باقی بماند.» این همان نرمش قهرمانانه ای است که امام حسن مجتبی علیه‌السلام در مقابل آن واقعه ی تحمیلی به انجام رساندند.
باید مراقب بود، امروز برخی تلاش دارند، حادثه ی صلح را که ناشی از خیانت ها و بی وفایی های سپاهیان امام بود را مصداق نرمش قهرمانانه ای جلوه دهندکه مقام معظم رهبری آن را از سیاست های نظام اسلامی معرفی فرمودند و به این وسیله رویکرد سازش در برابر دشمن را تئوریزه نمایند. در حالی که مقام معظم رهبری در مورد امکان نداشتن وقوع صلح امام حسن مجتبی در انقلاب اسلامی تصریح کردند: امروز به برکت ملت هوشیاری مثل ملت ایران، به برکت افکار برانگیخته ای مثل افکار ملت ایران ، به برکت انقلاب بزرگی مثل انقلاب اسلامی ایران ، نه آمریکا و نه بزرگتر از آمریکا قادر نیستند حادثه ای مثل حادثه ی صلح امام حسن را به دنیای اسلام تحمیل کنند. این جا اگر دشمن زیاد فشار بیاورد، حادثه ی کربلا اتفاق خواهد افتاد(1/2/1379).
بنابراین مسئولین ما ، به جای اینکه بر طبل صلح و سازش با دشمنان قسم خورده نظام اسلامی بکوبند، باید با الهام گرفتن از سیره امام حسن مجتبی علیه السلام، به دنبال تاکتیک هایی باشند که دشمن را در هر موقعیت و جایگاهی که دارد ، زمین گیر کند. همچون کشتی گیری که اگر به دلیل فنی نرمشی انجام می دهد، نباید یادش برود که حریف و دشمنش کیست. لذا نباید امید داشت که روزی دشمنی ما با شیطان بزرگ خاتمه یابد. که پایان این دشمنی نه به معنای کوتاه آمدن شیطان، بلکه به معنای نابود شدن آرمان ها و هویت اسلامی ما خواهد بود.
